From the past to the future in one little story
Door: Nikki Hengeveld
Blijf op de hoogte en volg Nikki
08 Januari 2017 | Australië, Melbourne
Goh wat viies, aan de bestuurderskant stinkt het na 3 dagen nog steeds naar margarine, ondanks verwoede schoonmaak pogingen!
Ik zit met m'n neus in de naar mango ruikende gezichtsdoekjes en Marlou die kijkt, en zonder wat te zeggen weet ik precies wat ze denkt; dáár zit er zich één aan te stellen, ongelofelijk! Hahaha.. 't is gewoon die diepgewortelde afkeer tegen boter die mijn gedrag beïnvloed op dat moment.. zoiets als een bad trip zeg maar.
We komen aan in dat gave stadje en omdat we met z'n 3en hadden afgesproken dat we meer op onze voeding zouden letten beginnen we met een iced coffee with whippedcream en een dikke tosti met extra veel kaas.
Zoh! Party town! Daar zijn we gearriveerd. Ons hostel is super luxe en we krijgen elke avond gratis eten, top!
Er is ook elke avond een feestje, gratis taxi vanaf het hostel en gratis drank bonnetjes. Ja east coast ten top! Veel gezuip en gescharrel. Precies dat wat we eigenlijk niet wilden..
Nah, het bevalt ons nu wel!
We willen op vrijdag niet stappen want één keer in het weekend is genoeg! Er blijkt een neon verf feestje te zijn en omdat wij zo'n enorm sterk karakter hebben staan we een paar uur later in één of andere club helemaal onder gekliederd met neon verf. Goh wat lachen..
In onze hostel kamer, die zo luxe is dat 'ie twee verdiepingen heeft ontmoeten we Mitch. Dat is één van de weinige Australiërs die hardstyle leuk vind.
Wij beginnen de avond met een drankje, make upje en dikke vette beats uit de speaker. Daar komt Mitch de trap op lopen met glinstertjes in z'n ogen. "You like hardstyle" "you from the Netherlands" hij heeft z'n soulmate trio gevonden, "Can you hak?"
In een verwoede poging ons land eer aan te doen staan Nienke en Marlou hierna vol gas te hakken! Ik film! Wat een geweldige mensen hebben ze daar in Nederland zie je hem denken.
Want staat Australië bekend om zijn grote rode steen, en Amerika om zijn Vrijheidsbeeld, Nederland staat bekend om, Amsterdamse hoeren, drugs en festivals, oh en om de pushbikes. (Oftewel fietsen).
Nou, daar mogen we best trots op zijn toch?!
99% van de in Oceanië wonende mensen heeft echter geen idee waar dit Paradijsje Neverland ligt. Want Neverland zo zijn wij het maar gaan noemen.
Byron Bay is pas surfers paradise!! Strand, golven, langharige mannen, 4wheels met surfplanken op het dak, zon, feestjes, drankjes! Zoals mijn hemel eruit zou zien zeg maar!
Op weg naar Sydney, we willen eigenlijk nog even surf lessen nemen in een stadje onderweg maar als we daar aankomen is het weer zo troosteloos dat wij denken, met 15 graden Celsius ons niet gezien op de surfplank!
Vlug tank vol, dozijn redbull aanschaffen en de volgende 5,5 uur knapp'n plakken we er nog ff bij aan.
In Sydney zijn we eigenlijk alleen voor Defqon.. Marlou en ik zijn onderweg naar Melbourne omdat ik op dat moment over een weekje of twee op familie en vrienden reisje naar Nederland ga! Ja, wat een luxe, laten we het daar maar op houden!
We spreken af met Mitch, die woont in Sydney! We leren hem Nederlandse woordjes, gutte pas!
We zitten op dit moment toch echt in de Australische winter aan de south east coast en we moeten oppassen dat onze ledematen er niet afvriezen als we te lang buiten zijn..
grapje toch, het is 20 graden, met veel regen, dat wel!
Als we in ons oude vertrouwde huisje in st kilda zijn gearriveerd zoekt Marlou werk en moeten we afscheid nemen.. voor een tijdje, niemand weet hoe lang?'
Drámá zal ik 'oe vertellen!!
Nja lang verhaal in het kort..
Daar sta je dan, halte eschmarke, op de trein te wachten,in de regen.
Ik ben ondertussen 2 weekjes weer aan het werk bij m'n oude vertrouwde plekje in Nederland! Beter had ik het niet kunnen treffen! Alle knuffels en blije gezichtjes van de kinderen, enthousiaste papa's en mama's.. zoveel lol met mijn collega's weer.. mijn familie en vrienden om me heen! Wat een geluk heb ik! Écht!!
Er is alleen één klein kneuterig probleempje, my soul never took the plane back.. dus chop chop 16.000 km en 25,5 uur weer terug.. twee fingers in the näse.. en poef, ik sta weer in Melbourne! YESSSSS!!!! YAAAAY!! JOEEEHOOEE!!
Ja okay, maar dan, uh.. na al dat reizen raakt het geld natuurlijk op! Dus wij zitten zwaar op een houtje te bijten, tijdens kerst en oud en nieuw doen wij niets anders dan 24 uur lang gumtree afspeuren, cv's uitdelen, schooieren om werk.. niks wil lukken!
Omdat niemand met NYE wil werken hebben wij geluk, we kunnen ergens in een bar werken.. voor één nacht! Diezelfde bar zoekt een week later mensen, BAM! Na een sollicitatie gesprek van 8 minuten zijn we aangenomen! Mooi!
Tijd voor de eerste werkdag;
Het fenomeen ik ga nog liever een heel gras veld met een nagelschaartje maaien is weer naar grote hoogtes gestegen deze eerste werkdag.
Want het beloofde baantje in de bar bleek een overijverige Italiaanse Australiër die niks uit handen kon geven collega waardoor wij als een stel hersenloze legbatterij kippen alleen maar rondjes konden lopen om glazen op te halen..
Maar goed, zoals zo vaak hier in Australië; 'all for the money' en het is ook maar een baantje voor erbij.
Al laten ze me 10 uur eigeel van het eiwit scheiden, ik vind alles best zolang ik maar 20 dollar in het uur verdien! Of méér..
Die baan in de kinderopvang komt al dichterbij, even m'n first aid training halen.. nou ja.. évén.. 4 uur online training en dan van 9:00 tot 4:30 cursus! Hoort erbij.. net iets voor mij .. :|
Ik ben moe nu om 1:55 denk dat ik maar ga pitten.. good night peeps! :-) dreaming of the westcoast baby, down at the westcoast, they have a saying.. zzzzzz...
Hélé dikke knuffel van mij!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley