Er lebt noch ..

21-2
Ondertussen hebben we nog 2 weekjes over in ons geliefde 'huisje' want ja zo voelt ons 1 kamer appartement met bed, salontafel, kast, tv en keuken in 20 vierkante meter echt wel! Als een huis!
Met het einde van de huur in zicht zaten wij ons vandaag toch wel lichtelijk achter de oren te krabben. Want onze auto is weliswaar groot, maar géén 20 vierkante meter .. !! En laten wij nou in deze 1,5 maand zoveel spul verzameld hebben dat het woord volksverhuizing niet misplaatst is op het moment van vertrek.
Maar goed.. zo ver zijn we nog niet!

Time to go back, in time..

Na 2 weken hardlopen, gezond eten, je dagelijkse boodschapjes doen bij de Aldi, nieuwe vrienden maken, drankjes doen samen.. kortom een Melbourne's leven opbouwen.. vond ik het wel weer even genoeg.. de grampians! Daar wilde ik graag naar terug. Nature please..

En zo komen we op het verhaal dat de eervolle titel draagt; het beste idee van Nederland.

Kamperen met Marlou en Alba.
Jaaa meiden we móeten naar de grampians want tussen januari en februari zijn alle planeten te zien.
Hup de hele bups in de 4wheel drive, klaar voor 3 nachten kamperen.
Aangekomen in de grampians, tenten opzetten en na een bord met noodles en blik groente voldaan in slaap vallen.
Na een mooie hike en een gezellige avond krijgen we het briljante idee dat het op z'n allermooist zou zijn als we de sterren vanaf boven op de berg gaan bekijken.
Want daar is minder lichtvervuiling! Geloof mij!
Onze Frans/Belgische vriendin Alba vind alles prima dus Marlou en ik houden een kort maar bondig gesprek over het feit dat het nogal een opgave is om te rijden in het donker met alle wildlife dat tot leven komt. Oké we doen het!! We rijden gewoon niet harder dan 50 km per uur én Marlou gaat rijden want ik ben al een week van slag bij het aanrijden van een vlinder, laat staan een kangaroo.
Klokslag 11 uur Australische tijd zitten wij in de auto. Daar gaan we, Marlou achter het stuur en ik als wingman ernaast. (Alba doet een dutje achterin).
Stop stop stop!! daar staat er één (walibi). Stop!!!! Nog één. En dit 57 walibi's, 29 kangaroos en een hartverlamming na een overstekend damhert verder.
Als een werkelijk top team doorstaan wij het eerste gedeelte van de weg naar de top. 35km op de teller, ogen als schoteltjes en de hartslag van een naar de wc rennende zware shag roker die een hoop moet.
Er valt dan op dat moment al niet meer te twisten over de aankomst tijd, die zo'n 1,5 uur later uitvalt dan gepland.
Eventjes kijken Marlou en ik elkaar aan "wat een goed idee hé" "ja hé" ! Maar we zijn al zover gekomen dus terug gaan is geen optie!
Het tweede gedeelte van de weg, de berg op! Eerste bocht, tweede bocht... aaaaaaaaaaiiiiiiiiiiiiiiieeeeeeeee ZIT DAT IN DE AUTO????
Wat? Wat? DAAAAAAR DAT!!! Ik zie niks, ik zie niks! HIER LOOPT IE!!!!!
Mhoehahahaha klinkt er vanaf de achterbank. Een gloepens grote huntsman (ja hoor, Google dat maar eens).
Het feit dat ik dit verhaal nog na kan vertellen betekend natuurlijk dat hij niet in de auto zat.
De ramen blijven vanaf nu gesloten, 35 graden in de auto is ook best wel te doen!
Goed, om een lang verhaal kort te maken. We komen aan op de eindbestemming, auto parkeren, lampen uit. Oeh! Pikkedonker! Op naar de look out. Geen bijzondere milky way helaas maar wel een mooi uitzicht. Na alle 3 bijna te zijn geschampt door extreem laagvliegende vleermuizen vonden we het na 2 minuten wel weer tijd om terug te gaan...
Alles voor niks? Nee zeker niet, les 3 nooit in het donker gaan rijden buiten de stad.
Om 3 uur middernacht terug in ons vertrouwde tentje.. dromen over overstekende kangeroos.
Ach, we hebben in ieder geval weer een goed verhaal!

28-2
Inmiddels weer een week verder! Onze laatste week in Melbourne doet zijn intrede. Gelukkig.. want hoewel deze stad mijn hartje heeft gestolen heb ik ontzettend veel zin om weer op avontuur te gaan. Nieuwe dingen zien, nieuwe mensen ontmoeten, kamperen .. het beklimmen van een berg of 2 en dan als de wiedeweerga aan het werk! Farmwork!! Een nieuwe ervaring.

Voor ik deze update van m'n leven afsluit is er nog één ding dat ik graag wil delen. Dit hoofdstuk noem ik; the fairy tail oftewel (het sprookje)
Lang lang geleden woonde ik in Hengelo, daar had ik een droom.. i wish real life could be a fairy tail, every day!
Omdat ik van mening ben dat dromen er zijn om in vervulling te brengen werd het ticket geboekt! De rest is historie ..
Toen op een dag, las ik op internet over een plek aan de rand van Melbourne waar je over de hele stad kan kijken. Eens vragen aan mijn Australische inmiddels 'bestfriend' Max of dat de moeite waard is. I'll take you there if you want!? Yes .. i would like that!
Zo gezegd zo gedaan, Max moest werken tot 4 uur en omdat hij aan de andere kant van de stad woont hebben we afgesproken dat ik een stuk met de trein die kant op kom. Nadat hij me telefonisch door het tram en treinsysteem heeft geholpen kom ik aan op de afgesproken plek. Daar staat mijn lift naar dandenong mountain al op mij te wachten. Perfect! Nog een half uurtje rijden en we zijn helaas nét te laat voor sunset door de niet rijdende trein eerder die dag. Geeft niet, het is na sunset ook nog prachtig.
Een klein stukje lopen door het bos in de schemering .. ritsel, ritsel, i saw a big black cat verteld Max mij.
Noooo... for real? You're kidding me right?! No for real Nikki!
Bestfriends word je natuurlijk niet zomaar, dat is als je ontzettend veel lol hebt samen dus hoe graag ik het wil geloven.. ik denk dat hij me mooi in 't welbekende ootje neemt. Een panter in Australië.. die komen hier helemaal niet voor zeg ik hem.
Al verder lopend blijft hij bij z'n standpunt en kijkt om zich heen in het bos. Ik kijk gewoon voor me uit het pad op en dan ..... steekt er een grote zwarte kat over. Wauw!! Max i saw it too!! Wat een sprong.. we horen nog geritsel in het bos naast ons en schijnen beide met de flashlight het bos in. Niks meer te zien.
Told you so!!
Nee, ik geloof het nog niet.
He 'mindfucked' me.. nu ga ik dingen zien omdat ik ze graag wil zien. Het was vast een kangaroo.
We lopen verder en ik vertel Max dat als dit echt zou zijn mijn grootste droom in vervulling zou zijn gegaan en hij daar dan deel in zou hebben genomen.
Een wilde kat zien.
Na nog wat tevergeefse overtuiging pogingen geeft hij het uiteindelijk maar op. We komen aan bij de plek.. slik, dit is wel heel speciaal.. deze momenten zijn niet te beschrijven. Zo'n typisch at this moment i swear we were infinite moment.
Zo'n moment waarbij ik wou dat ik er eeuwig kon blijven. We settelen ons op een grote rots en om het moment nog perfecter te maken schenkt Max een meegebracht wijntje in. Jajaaa.... sounds like a fairy tail right?
Maar nu niet gaan denken dat het verhaaltje al bijna op het einde is.
We staren naar alle lichtjes en praten over hoe immens de stad is, over hoe we kunnen zien dat de aarde rond loopt en nog meer van zulks een soort gespreksstof.
Niet rekening houdend met dat het nogal afkoelt boven op de berg in de avond zat ik daar natuurlijk met onmeunige chickenskin in m'n blouse.
You cold? Do you want my sweater? .. no.. then you're cold. I'm fine, you can have it ..... aaaaaaaahhh.. daar zat ik dan, boven op de berg, uitkijkend over alle lichtjes van Melbourne, een wijntje én een warme trui over me heengeslagen..
Nou er is maar één manier om dit verhaal af te sluiten dacht ik zo...

And they lived happily ever after.... hahaha!!!

Cheers, G'day and talk to ya next time people! Liefs, Nikki

P.s. Toen we aankwamen bij Max thuis vertelde hij gelijk z'n zus over de panter (huh, het is echt écht)? En de volgende dag kreeg ik een nieuwsbericht van hem dat er sightings zijn geweest van een big black cat in de dandenongs. HET WAS ECHT!!!! Ik zag een wilde kat!! I'm living the dream.